Laatst vertelde iemand mij dat ze al jaren probeert te diëten. Koolhydraten minderen, stoppen met suiker of alleen snoepen in de weekenden....het lukte allemaal niet. Gek genoeg, lukte het direct om geen vlees meer te eten toen ze besloot vegetarisch te eten.
Ze vraagt zich af: Waarom heeft ze de discipline om te stoppen met vlees maar niet om te stoppen met koekjes?
Het klinkt voor mij als voedingspsycholoog maar al te bekend. Ik was ook vegetarisch zonder enkele moeite in een periode dat ik enorm worstelde met eetbuien en diëten. Daarnaast hoor ik het ook vaak bij mij in de praktijk; vega of zelfs vegan eten gaat moeiteloos maar de ongezonde cravings is geen controle over te krijgen. Eetrestricties volhouden lukte mij niet, terwijl geen vlees, vis of dierlijke producten eten toch ook een restrictie is...
Dit lijkt gek, maar is hartstikke logisch. Bij deze mensen (en vroeger bij mijzelf) is de drijfveer om te stoppen met vlees van een andere aard dan de drijfveer om te stoppen met bijvoorbeeld koekjes. De andere aard maakt dat het ene 'als vanzelf' gaat en het andere ontzettend moeizaam gaat.
Iemand wordt vegetarisch omdat diegene het zielig vindt voor de dieren of milieuvriendelijker wil leven.
De aard van deze drijfveer is meestal intrinsiek. De motivatie komt echt 100% vanuit jouzelf.
De aard van deze drijfveer is daarnaast heel liefdevol voor de wereld en uiteindelijk dus ook voor jezelf en komt niet vanuit afkeur van jezelf.
Iemand stopt met koekjes eten omdat koekjes niet gezond zijn en/of omdat het je zou helpen om af te vallen. De aard van deze drijfveer kán intrinsiek zijn maar ontstaat ook vaak vanwege druk van buitenaf.
De druk om te voldoen aan een bepaald schoonheidsideaal of om te laten zien dat je 'discipline' zou hebben kan er voor zorgen dat dit jouw eigen intrinsieke motivatie overschaduwd en je het daardoor stiekem toch voor 'de anderen' doet in plaats van zuiver voor jezelf.
Dit haalt je enorm uit je kracht.
Op het moment dat de externe motivatie ook meespeelt lukt het stoppen met koekjes meestal moeizaam. Hoewel het zoeken naar validatie van anderen je pogingen sterk kunnen drijven is het meestal geen blijvende drijfveer wanneer je merkt dat het met moeite gepaard gaat.
Daarnaast komt deze motivatie vanuit een plek van weinig zelfliefde. Als we weinig zelfliefde voelen is de psychologische neiging om niet goed voor onszelf te zorgen groot. Zo is de neiging om ons zelf te saboteren groot wanneer we eetgewoontes 'willen' veranderen vanuit een plek van onszelf niet goed genoeg voelen.
Vegetarisch of vegan eten komt vaker vanuit een zuivere intrinsieke motivatie en doe je om de wereld een stukje beter te maken en daarmee geeft het jezelf een goed gevoel. Eigenlijk heel logisch dat het dan niet zo moeilijk meer is om te stoppen met dieren eten.
De aard van de drijfveer is dus heel belangrijk voor langdurig succes. Zo is bewust worden en het veranderen van je drijfveer om gezonder te gaan eten ook iets waar je aan werkt bij mij in een voedingspsychologie traject.
Als je leert om vanuit intrinsieke motivatie gezonder te gaan eten en dit vanuit liefde te doen in plaats vanuit afkeur dan kun je jezelf ook moeiteloos een gezonder eetpatroon aanleren die je wel volhoudt.
Wil je dit leren? Klik dan hier voor meer informatie over de cursus voedingspsychologie of het 1-op-1 traject.
Comments