Als mensen bij mij in de praktijk komen en vertellen over hun eetgedrag zijn ze vaak benieuwd of hun eetgedrag nog binnen het normale valt...maar ja, wat is normaal?
Ik denk dat bijna iedereen wel eens een pak koek of zak chips in 1 keer eet. Dus is dat dan normaal? En als je dan de zak chips én een pak koek eet? Komen we dan in het abnormale terecht? Is dat dan een eetbui, of moet dat meer zijn? En als je inderdaad eetbuien hebt, wanneer spreek je dan van een eetbuistoornis? Dit ga ik je in dit artikel uitleggen.
Een eetbuienstoornis is hetzelfde als de binge eating disorder of BED. Dit is veruit de meest voorkomende eetstoornis. Zo’n 160.000 vrouwen in Nederland hebben dit, maar ook veel mannen hebben hier last van.
Wanneer heb je officieel een eetbuistoornis?
Volgens de DSM (hét handboek voor psychische stoornissen) heb je dan de volgende kenmerken:
1. Minimaal 1 keer per week een eetbui, minimaal 3 maanden achter elkaar.
2. Hierbij eet je in een bepaalde tijd (1/2 uur tot 2 uur) hoeveelheden die groter zijn dan de meeste mensen in zo'n periode zouden eten.
3. Tijdens de eetbui heb je het gevoel dat je de controle verliest. 4. De eetbuien worden niet gecompenseerd door braken, laxeren, vasten of sporten.
Bij veel mensen komen de volgende symptomen ook voor:
1. Veel sneller eten dan normaal. 2. Dooreten totdat een onaangenaam vol gevoel ontstaat. 3. Alleen eten, omdat je je schaamt over de hoeveelheid die je eet. 5. Achteraf gevoelens van walging, schaamte, schuldgevoel of/en somberheid.
6. Er is sprake van duidelijke lijdensdruk door de eetbuien.
Echter zul je misschien merken dat deze kenmerken nog steeds wat ruimte overlaten voor vrije interpretatie. Bij een eetbui gaat het bijvoorbeeld over 'grote hoeveelheden eten', maar wat is een 'grote hoeveelheid' eigenlijk? Wie bepaalt dat? Hier is geen vast formaat voor dus hier zullen de meningen over verschillen.
Wat de diagnose ook bemoeilijkt is dat we in werkelijkheid altijd in ontwikkeling zijn.
Zo kan je een periode aan alle kenmerken van een eetbuistoornis voldoen, maar kan je daarna een paar maanden helemaal geen last van eetbuien hebben, of het wisselt af met periodes waarbij je wel je eetbuien compenseert.
Zo komt het ook nog wel eens voor dat je bij de ene praktijk een andere diagnose krijgt dan bij de ander. Dit kwam ook pijnlijk naar boven in de documentaire 'Tygo in de psychiatrie' (als je dit interessant vindt, kun je hem hier terugkijken).
Uiteindelijk heb jij zelf ook iets te zeggen over of je een eetbuistoornis hebt. Om een stoornis te hebben moet het gedrag je op z'n minst storen. Daar komt het woord stoornis namelijk vandaan.
Als Linda namelijk elke dag een grote hoeveelheid eet die een ander misschien betiteld als eetbui, maar Linda hier helemaal oké mee is, dan is dat ook oké. Als Mike elke dag ongelukkig wordt van zijn eetbuien, ook al zijn dit niet hele grote hoeveelheden, dan is het een probleem en dan is het sterk dat hij hulp zoekt.
Het is dan ook niet het belangrijkste om erachter te komen óf je nu een eetbuistoornis zou hebben. De oplossing zou hetzelfde zijn als je (nog) niet in dit hokje zou vallen. Het is vooral belangrijk dat als jouw eetgedrag je in de weg zit je er iets aan doet.
Wanneer moet ik hulp zoeken:
1. Je vind zelf je eetgedrag niet fijn en wilt dit veranderen.
2. Het lukte je eerder niet om je eetgedrag (langdurig) te veranderen.
3. Je merkt fysieke en/of mentale nadelen van je eetgedrag.
4. Je ervaart gevoelens van schaamte, schuldgevoel en/of somberheid ten gevolge van je eetgedrag.
Als jij jezelf herkent in een van deze kenmerken is het voedingspsychologietraject ideaal voor jou. Met dit traject krijg je weer een gezonde ongecompliceerde relatie met voeding en je lichaam. Lees hier meer erover of neem contact op.